مي خواهم اين بار هم از تو بگويم از تو بهترينم  

دوست دارم من باشم و کاغذ و خودکاري که فقط نام تو را بنويسد 

من با تو خيلي حرف دارم به اندازه هزار سال سال هايي که   همه متعلق به توست  

دلم را به ياد تو با دريا و ارزوهاي زيبايي اميخته ام 

ارزوهايي که اول و اخر ان تو هستي ميخواهم باز از تو بگويم 

با تو که هستم حرفهايم جوان هستند و   نوشته هايم بوي عشق و صفا مي دهد 

دلم مي خواهد زمان بايستد تا بار ديگر در تو گم بشوم 

و همه آينه ها فقط تو را نشان بدهند  

مي دانم که يک روز دنيا تمام مي شود ولي چشمان زيباي تو همچنان پابرجاست 

با تو که هستم گويي تمام خوبي هاي دنيا را به يکباره در کنار خود دارم  

و امشب در اين ساعت که از تو مينويسم

قلم هر چه در توان دارد به کار ميگيرد تا تو را هر چه بهتر   و زيباتر ترسيم کنم 

فقط اين را بگويم که بي تو هيچم و با تو همه چيز

اگر مي خواهي من مي مانم و اگر نمي خواهي مي ميرم

 فقط تو با من بمان که بي تو پاييزم و با تو بهار روي تمام روزهايم خيمه مي زند 

دستان سرد يخ بسته ام را به سويت دراز ميکنم تا دستان مهربانت سايباني براي تنهايي هاي من باشد  

مهربونم ! اين فقط ذره اي از حرفهاي انباشته شده   دلم است که با تمام وجودم تقديمت مي کنم

نمي دونم از كجا شروع كنم؟
از خوبيت از اميدت از حرفهاي پر از مهرت يا از چشات كه من’ كشته حتي از عصبانيتت چون اونم برام غنيمته كاش بدوني كه چه قدر دوستت دارم كاش بدوني ارزشت بيشتر از اين حرفهاست تو برام مثل باروني كه برام هميشه سبكي مياره مثل بارون از آسمون به دل عاشق من مي باره مثل بارون صدات براي دل آدمي آرام و نرمه چه خوبه بودنت چه خوبهه احساست و حتي لمس كردنت انقدر دوست دارم به اون شونه هات سرم’ بزارم’ حرفهاي دلم’ بهت بگم باهات گريه كنم باهات بخندم و هر لحظه به چشماي پر مهرت نگاه كنم چون اون چشمات من’ به زندگي بيشتر وابسته مي كنه. هر موقع صداي قشنگت’ مي شنوم دلــــم مي لرزه يه جوري اروم و هيجان زده ميشم از خودم از بودنم جدا ميشم و خودم’ به تو ميسپارم اگه تو دلم باشي باور نميكني ميگي اين دل هموني كه فكر ميكنم دوستم نداره ولي كاش از چشام بخوني كه حتي بودنت گفتنت خواستنت و همه چيزت برام از همه كس باارزش تر. مي دوني ، زندگي من مثل يه كاغذ سياه كه تو نقطه ي سفيدش هستي و هر لحظه كه عشق من به تو زياد مي شه اون نقطه به اوج خود مي رسه و بزرگتر مي شه و زندگي يه رنگ ديگه با تو مي گيره هيچ كس تو رو از من نمي تونه بگيره حتي خودت چون اسمت ، عشقت و بودنت تو دلم حك شده و محاله كه پاك شه يعني خودم هم نمي زارم پاك شه عشقت بـــــرام مثل گلهاي بهاري هر روز تازه تر مي شه به جاي اينكه تكراري شه هر روز بوي قشنگتري به خودش مي گيره عشقت برام خيلي تازه و تازه تر هست مثل بوي بارون مثل بوي ياسمن انقدر از ته دل نفس مي كشم تا بيشتر به بودنت و عشقت معتاد بشم.
اما...

فراموشم کن....

یادت میاد چی شد که من یک دفه عاشقت شدم؟
بدون اینکه بذاری سوار قایقت شدم

یادت میاد نگات پر از شکایت و فاصله بود
اما به جاش نگاه من صبور و پر حوصله بود

یادت میاد وقتی بهت گفتم چقدر دوست دارم
گفتی ببین من فرصت این قصه هارو ندارم

یادت میاد با این جواب خسته شدم از زندگی
تو رفتی و من موندم و یه دریا غرق تشنگی

یادت میاد به چشم تو فقط یه دیوونه بودم
یا مثل یه مرغ غریب دنبال یه دونه بودم

یادت میاد که عمر من وقف تو و پنجره شد
یه روز چشت افتاد به من، این بهترین خاطره بود

یادت میاد مردم ما رو به همدیگه نشون دادن
جز من تموم عاشقا از چشم مجنون افتادن

یادت میاد دل تورو یکی یه جایی برده بود
اونوت دل من خودشو به چشم تو سپرده بود

وقتی بهت گفتم : یه روز با من مدارا میکنی؟
گفتی یا از اینجا برم یا منو رسوا میکنی

یادت میاد یه روز واست یه دسته گل چیده بودم
عصر همون روز تورو با دیگری دیده بودم

یادت میاد که پرسیدم : برام تبسم میکنی؟
جواب دادی : معلومه نه، چون خودتو گم می کنی

یادت میاد حتی یه بار دلت واسه دلم نسوخت
چشات یه بار نگاهشو به چشم عاشقم ندوخت

یادت میاد تو رویاهام قصری واست ساخته بودم
تقصیر من بود که تورو به خوبی نشناخته بودم

یادت میاد یه شب که بارون می چکید از آسمون
با التماس خواستم ازت یه امشبو پیشم بمون

یادت میاد جواب تو یه خنده ساختگی بود
شاید مقصر نبودی حرفت مال خستگی بود

یادت میاد گفتم یه روز مجنون مثل فرشته بود
گفتی رها کن قصه رو، اینا مال گذشته بود

یادت میاد قرارمون بود زیر یه درخت سیب
نشون به اون نشون که ما دو آشناییم ، دو غریب

یادت میاد اون روزو که سر قرار نیومدی؟
پیغام فرستادی برام، که خوب تو ذق من زدی

یادت میاد گفتی باید به دوریت عادت بکنم؟
باید بازم تو رویاهام به تو محبت بکنم

وقتی تفعل میزدم ، نیت من فال تو بود
هیچیش مال خودم نبود ، دلم همش مال تو بود

یادت میاد که من به خاطرت چه حرفا شنیدم؟
تو گفتی : این کارا چیه؟ من که هنوز نفهمیدم

یادت میاد یه شب تو خواب زیر یه بارون شدید
رفتیم یه جا با هم دیگه که هیچ کسی مارو ندید

یادت میاد تعبیر خواب من فقط جدایی بود
هرچی محبت دیده بودم از تو، بی وفایی بود

یادت میاد تو رفتی و به آرزوهات رسیدی
به سادگی رو رویاهام یه خط قرمز کشیدی

اگرچه یادت نمیاد اما میخوام نگات کنم
برنمی گردی ولی من بازم میخوام صدات کنم

می بوسمت نفس نفس ٰسینه به سینه ٰدم به دم




از دل صبح تا قلب شب ٰمی بوسمت قدم قدم




تو سینه تا دل می زنه ٰبا هر تپش می بو سمت




این اول راه منه ٰتا اخرش می بوسمت




می بوسمت تو بارون هاٰدریا به دریاٰپل به پل




می بوسمت هوا به هواٰدره به درهٰ گل به گل




توباد و بارون و تگرگٰ  می گیرم و می بوسمت




اونم اگه تموم بشه ٰمی میرم  و می بوسمت




می بو سمت عزیزم ٰ می بوسمت عزیزم
 

  نــگو ^{نا مهربان} بودیم و رفتیم

                      آخه اینها دلیل محکمی نیست

            بـــگو با _{دیـــگران} بــودیم و رفتي

همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق ديوانه كه بودم

در نهانخانه ي جانم گل ياد تو درخشيد

عطر صد خاطره پيچيد

یاد صد خاطره خنديد

يادم آمد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم

پر گشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم

ساعتي بر لب آن جوي نشستيم

تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت

من همه محو تماشاي نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ي ماه فرو ريخته در آب

شاخه ها دست بر آورده به مهتاب

شب و مهتاب و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

يادم آمد تو به من گفتي از اين عشق حذر كن

ساعتی چند بر اين آب نظر كن

آب آيينه ي عشق گذران است

تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است

باش فردا که دلت با دگران است

تا فراموش كني چندي از اين شهر سفر كن...

با تو گفتم حذر از عشق ندانم

سفر از پيش تو هرگز نتوانم

روز اول كه دل من به تمناي تو لرزید

چون كبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدي

من نه رميدم نه گسستم

باز گفتم كه تو صيادي و من آهوي دشتم

تا به دام تو در افتم

همه جا گشتم و گشتم

نرميدم نگسستم

يادم آيد كه دگر از تو جوابي نشنيدم

پاي در دامن اندوه كشيدم....

.

اشكي از شاخه فرو ريخت

مرغ شب ناله ي تلخي زد و بگريخت

اشك در چشم تو لرزيد

ماه بر عشق تو خنديد

رفت در ظلمت شب آن شب و شبهای دگر هم

نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم

بي تو اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم...

من باران اشک می خواهم ...

 آنقدر باران می خواهم ، تا بتوانم با آن تمامی دلتنگی هایم را در آن زلال کنم ...

 آنقدر که بشوم خود باران ... آنقدر پاک شوم که روزی شوم تو ... !!!

 روزی که رفتی و وعده دیدارت شد باران ...

 روزی که رفتی و چشمانم به درازای شب خیره به در شد ...

 روزی که رفتی و قطره های اشکی که نه تاب ماندن داشتند نه جسارت افتادن ..

 و نه از حقارت تن من در اندوه چشمان تو ...

 وعده دیدارت شد روزی که باران نگاهم تمام شود ...

 تا به کی باید چشمانم به انتظار آمدن بهار دلت در جاده های بیقراری تو ببارد ؟ ...

 تا به کی باید ... به دنبال باد تو را به جستجوی ماندن بنشینم ... ؟

 تا به کی به انتظار وحی کلامت هزاران سال در غار انزوای دل تنگی هایم بمانم ... ؟

تا که وعده دیدارت نزدیک و نزدیک تر شود ...؟

 تا ترا برای همیشه به دلتنگی های دلم افزون تر کنم ... تا که بدانم آمده ای که بمانی ...

 تا که دیگر  بدنبال واژه های دلتنگی نمانم ...  

و ترا برای همیشه به دلم ومرا برای همیشه به دلت هدیه کنم ... ؟؟

 آری پشت این پنجره های دلتنگی کبوتر چاهی است که از اوج باران میگذرد و در انتهای

آسمانی که از شب بود که میدرخشید ..! 

 ستاره ای در نور ماهی که در حوض آبی رنگ نگاهت به پروازی بلند می اندیشید ...!

آسمان اجازه پرواز را از من گرفت و شاپرکها ی وجود را به دست باد سپرد و این آخرین

بهانه بود برای رسیدن به تو ، به تو که آن قدر دوری که اگر پرواز کنم آسمان تمام می شود و من باز

هم به تو نمی رسم ...

از عذاب رفتن تو می سوزم تو اوج غربت
واسه ی بودن با تو ندارم یه لحظه فرصت
اینجا اشکه تو چشام به کسی نشون ندادم
اگه بشکنه غرورم خم به ابروم نمیارم
وقتی نیستی هر چی غصه است تو صدامه
وقتی نیستی هر چی اشکه تو چشامه
از وقتی رفتی دارم هر ثانیه از غصه ی رفتنت می سوزم
کاشکی بودی و می دیدی که چی آوردی به روزم
حالا عکست تنها یادگاره از تو
خاطراتت تنها باقیمونده از تو
وقتی نیستی یاد تو هر نفس آتیش میزنه به این وجودم
کاش از اول نمی دونستی من عاشق تو بودم

ديشب در خلوت تنهاييم آهسته بي تو گريستم...
کاش صداي هق هق گريه ام را باد به تو مي رساند...
تا بداني "بي تو" چه مي کشم
کاش قاصدک به تو مي گفت اين پيغام را مير ساند که اميد و آرزوهايم بي تو
آهسته آهسته در حال فرو ريختن است..

منو از نبودنت نترسون، برو اینقد تن منو نلرزون
من که به این حرفای تو عادتم، یه روز به لب میرسه این طاقتم



خودت میدونی حرفای تو بهونست، گله ای نیست اینا رسم زمونست
لعنت به این دلم که عاشقم کرد، هر چی میکشم از دل دیوونست
 

اولین باری که دیدمش هیچ وقت یادم نمیره رفته بودم تو یه بوتیک لباس بگیرم من با نگار اونجا آشنا شدم اون اونجا کار میکرد برای اینکه پدرش فوت کرده بود مامانش هم گوشه بیمارستان افتاده بود اون مونده بود و دو تا خواهر کوچیکتر از خودش مجبور بود که واسه خاطر اونا کار کنه بگذریم .
اون روز من خیلی تلاش کردم که شمارمو بهش بدم اما نشد یعنی نتونستم تا میومدم شماره بدم یکی مزاحم میشد خلاصه با هر بدبختی بود شمارمو بهش دادم اول قبول نمیکرد اما با اصرارهای من بالاخره شمارمو برداشت اون روز خیلی منتظر بودم تماس بگیره اما نگرفت فرداش دیگه فکر میکردم شمارمو انداخته دور حول و حوش ساعت شش و نیم عصر بود که دیدم تلفنم زنگ میخوره فکر کردم یکی از دوستامه وقتی گفتم الو صدای یه دختر رو شنیدم گفت : سلام ! گفتم : سلام شما ؟ گفت : دیروز به من شماره دادین !! گفتم : آ بله میدونین راستش چه جوری بگم من میخواستم ما بیشتر با هم آشنا بشیم آ آ آخه من از شما خوشم اومده شما موافقین با من بیشتر آشنا بشین !! از صدای خندش فهمیدم گند زدم با لحنی مهربون گفت : اگه اینجوری نبود که باهاتون تماس نمیگرفتم !!
خلاصه ما با هم آشنا شدیم هر روز هم به هم بیشتر علاقه مند میشدیم هر روز عاشق تر از روز پیش یه روز وقتی داشتیم با هم صحبت میکردیم بهش گفتم : نگار ! گفت : چیه عزیزم ! گفتم : میشه واسه همیشه کنارم بمونی از پیشم نری ؟ گفت : چرا نشه من تا آخرش باهاتم خیالت راحت !!
اون روز خیلی حرفای عاشقانه به هم زدیم اونقدر که شب خوابم نبرد همش داشتم خدا رو شکر میکردم بابت این گلی که به من داده !
یه روز که رفتم دنبالش تا با هم بریم کمی دور بزنیم دیدم جلوی بوتیک داره با یه یارویی دعوا میکنه اون مردک هم هر چی از دهنش در میومد به نگار میگفت منم که این صحنه رو دیدم  حرسم بد جوری گرفت رفتم سراغ یارو و تا میخورد زدمش آخر مردم اومدن منو از روش بلند کردن  !
اون روز منو بردن پاسگاه نگار هم اونجا بود خیلی داشت غصه میخورد بهش گفتم : چته ؟ گفت :تو به خاطر من افتادی تو دردسر ازت معذرت می خوام گفتم : این چه حرفیه گلم اون مردک داشت زیادی قد قد میکرد حسابش رو گذاشتم کف دستش اینو که گفتم افسر نگهبان رسید و اسم منو خوند و منو بردن تو، اونجا افسر نگهبان گفت که هر طور شده باید رضایت شاکی رو بگیری و گر نه مجبوری تو زندان بمونی تا روز دادگاه که تکلیفت معلوم شه ! اون شب با هر بدبختی بود رضایتو از یارو گرفتیم و اون شب تلخ تموم شد!!
فرداش به نگار گفتم : من می خوام با خانوادم بیام برای خواستگاری از تو گفت : قدمتون رو چشم ولی مهیار جان تو که شرایط منو میدونی گفتم : اگه نگرانی خانوادم رضایت ندن اون با من نگران نباش من می خوام با تو زندگی کنم اونا که نمی خوان باهات زندگی کنن  !!
وقتی که جریان رو با خانوادم در میون گذاشتم اولش روی خوشی نشون ندادن اما وقتی اصرار های منو دیدن ناچار کنار اومدن و گفتن باشه .
شب خواستگاری بود ما رفتیم از نگار خانوم خواستگاری کردیم همه چیز به سرعت برق و باد گذشت و ما حالا با هم نامزد بودیم خیلی روزای قشنگی بود خواهرهای نگار پیش پدر و مادر من بودن و اون دیگه از بابت اونا نگرانی نداشت فقط مونده بود مادرش که تو بیمارستان بود ما هم هر از چند گاهی بهش سر میزدیم تا اینکه یه روز به تلفن نگار زنگ زدن خانم نگار ... گفت : بله بفرماین گفتن : از بیمارستان تماس میگیریم متاسفیم مادرتون فوت کردن اینو که گفتن گوشی از دست نگار افتاد خودش هم از حال رفت من گوشی رو برداشتم و فهمیدم ماجرا چیه !!
وای چه روزای بدی بود منو نگار رفتیم بیمارستان نگار وقتی جنازه مادرش رو دید از هوش رفت و بستریش کردن حالش اصلآ خوب نبود نگار بعد از مرگ مادرش خیلی غصه میخورد یه روز که داشت از خیابون رد میشد یه ماشین بهش زد و ...
نگار ای وای من نگار من داشت پرپر میزد داشت از دستم میرفت اون روزای خوب حالا تبدیل شده بودن به بدترین و تلخ ترین روزهای زندگی من چقدر حس بدی بود اونقدر بغض داشتم که اگه میترکید سیل دنیا رو میبرد بعد از نگار من هم حال و روز خوشی ندارم دو تا خواهر نگار پیش من هستن سعی میکنم از یادگارهای نگار بخوبی مراقبت کنم . . .

داشتم بهت فکر میکردم یهو دلم خیلی برات تنگ شد گفتم بیام اینجا از عشقت بگم

عزیزم خیلی دوستت دارم

اومدم بگم

تا حالا بهت نگفتم ولی حالا می خوام بگم بی تو میمیرم ..

می خوام بگم تو دنیای منی ..

می خوام بگم با تو بودن چه لذتی داره ..

منو حالا نوازش کن

                         همین حالا که ^تب کردم

 اگر لمسم کـنـی شـایـد

                         به دنیای تـو بــر گـردم ... 

اگر سرت رو روی سینه ام بگذاری…

هیچ صدایی نخواهی شنید …

قلـــــــــــــــــبِ مـــــــــــــــــن طاقت این همه خوشبختی رو نداره

شاید این عشق نیست

شاید تنهایی ست

که به دل می کوبد

که تو را می جوید

یا که شاید هوس است

که درون قفس است

که پی همنفس است

من نمی دانم چیست؟

شاید سرگرمی ست

یا فقط دلتنگی ست

حس من هرچه که هست

فکر تو در خاطرم هر لحظه هست

من برای سال ها مینویسم ......
سال ها بعد که چشمان تو عاشق میشوند.......
افسوس که قصه ی مادربزرگ درست بود......
همیشه یکی بود یکی نبود 

   یک نفر ... یک جایی ... تمام رویاهاش لبخند توست ... و زمانی که به تو فکر می کنه ... احساس می کنه که زندگی واقعا با ارزشه ... پس هر گاه احساس تنهایی کردی ... این حقیقت رو به خاطر داشته باش ... یک نفر ... یک جایی ... در حال فکر کردن به توست  

    زندگی یعنی بازی. سه ، دو ، یک … سوت داور............ بازی شروع شد!!! دویدی ، دست و پا زدی ، غرق شدی ، دل شکستی ، عاشق شدی ، بی رحم شدی ، مهربان شدی… بچه بودی ، بزرگ شدی ، پیر شدی سوت داورــــــ0?ــــــــــ بازی تمام شد... زندگی را باختی 
اشکاتو پاک کن همسفر گاهی باید بازی رو باخت اما اینو یادت باشه باز می شه زندگی رو ساخت  

               مغرورانه اشک ریختیم چه مغرورانه سکوت کردیم چه مغرورانه التماس کردیم چه مغرورانه از هم گریختیم غرور هدیه شیطان بود و عشق هدیه خداوند هدیه شیطان را به هم تقدیم کردیم هدیه خداوند را از هم پنهان کردیم  

من هميشه با تو هستم

تو رو از جون مي پرستم من فقط با تو مي تونم

,توي اين دنيا بمونم

اگه تو نموني پيشم

مي دوني ديوونه مي شم

اين صداي قلبم مي شنوي آره يا نه؟

مي تونم داد بزنم عشقمي يا نه؟

آخه من از تو مي ترسم مي گن عاشقي جنونه

نميگم عاشقي مرده اما ديگه نيمه جونه

توي اين دورو زمومنه

ولي کارامون حرومه

آي زمونه آي زمونه من شدم بي آشيونه

چرا رسم عاشقيمون چنين شده به هر بهونه؟

تو يکي مثل صداقت

من يکي مثل فلاکت

تو شدي عاشق سوختن منو دل بر تو دوختن

من همبشه با تو هستم

تو رو از جون مي پرستم

من فقط با تو مي تونم توي اين دنيا بمونم توي اين دنيا بمونم

آي زمونه آي زمونه من شدم بي آشيونه

چرا رسم عاشقي چنين شده به هر بهونه ؟چنين شده به هر بهونه؟

اين صداي قلبم مي شنوي آره يا نه؟

مي تونم داد بزنم عشقمي يا نننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننه؟

مي تونم داد بزنم عشقمي يا نننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننه؟

از جدایی پاکوبی می کنند     بهر این دل کار خوبی می کنند

چی تو چشماته که تو رو اینقدر عزیز میکنه

این فاصله داره منو بی تو مریض میکنه

این که نگات نمیکنم یعنی گرفتار توام

رفتن همه ولی نترس من که طرفدار توام

هر چی سرم شلوغ شد رو قلب من اثر نداشت

بدون تو دنیای من انگار تماشاگر نداشت

منو نمیشه حدس زد با این غرور لعنتی

هیچ وقت نخواستم ببینیم تو لحظه ی ناراحتی

خواستم نبخشمت یکی ازت تعریف کرد

دیدن تنهایی تو منو بلاتکلیف کرد

بیا و معذرت بخواه از جشنی که خراب شد

از اون که واسه انتقامم از تو انتخاب شد

هر چی سرم شلوغ شد رو قلب من اثر نداشت

بدون تو دنیای من انگار تماشاگر نداشت

منو نمیشه حدس زد با این غرور لعنتی

هیچ وقت نخواستم ببینی تو لحظه ی ناراحتی

عروسی مان خوب برگزار شد…
حالا در خانه خودمان نشسته ایم و این اولین شب آرامش ماست…
هنوز لباس عروس و کت شلوار دامادی بر تن مان است…
خسته ایم و این شیرین ترین خستگی دنیاست که پس از سال ها به هم رسیده ایم…
با همان لباس عروس برمیخیزد و ۲ نخ سیگار میاورد و روی پاهایم مینشیند…
یکی بر لب من و دیگری بر لب او…
چشم هایمان میخندد…
میدانیم امشب چه خبر است و این هم… شیرین ترین سیگار دنیا خواهد شد..
چشم در چشم، دست در دست و چند پک عمیق… و فضای خانه مه آلود میشود…
ناگاه لای انگشتانم داغ میشود و از این رویای شیرین بیرون می آیم…
یادم می آید تو سال هاست که رفته ای بی معرفت… و من هنوز با هر نخ سیگار غرق رویای تو می شوم

وای از دست این تنهایی، وای از دست این دل بهانه گیر
وای از دست این لحظه های نفسگیر ،ای خدا بیا و دستهای سردم را بگیر
خسته ام ، باز هم دلم گرفته و دل شکسته ام
در حسرت لحظه ای آرامشم ، همچنان اشک از چشمانم میریزد و در انتظار طلوعی دوباره ام
همه چیز برایم مثل هم است ، طلوع برایم همرنگ غروب است ، گونه هایم پر از اشک شده و عین خیالم نیست ، عادت کرده ام دیگر….
عادت کرده ام از همنیشینی با غمها ، کسی دلسوز من نیست
قلبم رنگ تنهایی به خودش گرفته ، دیگر کسی به سراغ من نمی آید، تمام فضای قلبم را تنهایی پر کرده ، دیگر در قلبم جای کسی نیست
هر چه اشک میریزم خالی نمیشوم ، هر چه خودم را به این در و آن در میزنم آرام نمیشوم ، کسی نیست تا شادم کند ، کسی نیست تا مرا از این زندان غم رها کند
دلم گرفته ….
خیلی دلم گرفته….
انگار عمریست آسمان ابریست و باران نمیبارد…
انگار این بغض لعنتی نمیخواهد بشکند…
وای از دست چشمهایم ، وای از دست اشکهایم…
آرزو به دل مانده ام ، کسی در پی من نیست و خیلی وقت است تنها مانده ام
نمیگویم از تنهایی خویش تا کسی دلش به حالم بسوزد ، نمیگویم از غمهای خویش تا کسی دلش به درد آید
من که میدانم کسی نمینشیند به پای درد دلهایم ، اینک دارم با خودم درد دل میکنم…
دلم گرفته ، رنگ و رویی ندارد برایم این لحظه ها ، حس خوبی ندارم به این ثانیه ها
میدانم کسی نمیخواند غمهایم را ، میدانم کسی نمیشنود حرفهایم را ، حتی اگر فریاد هم بزنم کسی نگاه نمیکند دیوانه ای مثل من را….
میدانم کسی در فکر من نیست ، تنها هستم و کسی یار و همدمم نیست ، میمانم با همین تنهایی و تنها میمیرم، تا ابد همین دستهای غم را میگیرم

کم کم تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست
و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت.
اینکه عشق تکیه کردن نیست
و رفاقت، اطمینان خاطر
و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند
و هدیه ها، عهد و پیمان معنی نمیدهند.
و شکستهایت را خواهی پذیرفت
سرت را بالا خواهی گرفت با چشمهای باز
با ظرافتی زنانه و نه اندوهی کودکانه
و یاد میگیری که همه ی راههایت را هم امروز بسازی
که خاک فردا برای خیال ها مطمئن نیست
و آینده امکانی برای سقوط به میانه ی نزاع در خود دارد
کم کم یاد میگیری
که حتی نور خورشید میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری.
بعد باغ خود را میکاری و روحت را زینت میدهی
به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.
و یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی…
که محکم هستی…
که خیلی می ارزی.
و می آموزی و می آموزی
با هر خداحافظی
یاد میگیری

يادش بخير اون روزامون

فقط منو داشتي عزيز

يادش بخير كه عشقمو

به هيچي نفروختي عزيز

چه روزاي قشنگي بود

چقد سريع رفت و گذشت

اما ميبينم اين روزا

تنها گذاشت قلبمو رفت

قلبم هزار تيكه شده

مي دوني درمون نداره

فقط به تو نياز داره

چرا تو باور نداري

اين قصه تلخو گلم

به من يه فرصتي بده

فقط همين و بس گلم

مي خوام كه روزاي خوشي

برات بسازم نازنين

يه بار بهم نگاه بكن

از تو ميخوام فقط همين

مي بخشمت به خاطر ترانه هاي صادقم

به خاطر سخاوت قلب هميشه عاشقم

مي بخشمت به خاطر تويي كه خيلي بد شدي

پيش تو گريه كردم رفتي نموندي كم شدي

مي بخشمت اگه نشد يه روز مال من بشي

ولي بازم ازت ميخوام گاهي به ياد من باشي

مي بخشمت اگه كه من خوب ميدونم دلت ميخواست

چشماي تو رازي بودن ولي غرور تو نذاشت

مي بخشمت به خاطر چشمايي كه منتظرن

خاطره هايي كه نشد از تو خيال من برن

مي بخشمت به خاطر فاصله هاي دم به دم

به ياد شعري كه نشد يه خط شم برات بگم

رفتي كاري از دست دل خسته من بر نمي آيد

با اين كه با نبودنت غصه گذاشتي رو دلم

اما بدون هر جا باشي دوست دارم خيلي زياد

من پذيرفتم شكست خويش را

پندهاي عقل دورانديش را

من پذيرفتم كه عشق افسانه است

اين دل درد آشنا ديوانه است

مي روم شايد فراموشت كنم

با فراموشي هم آغوشت كنم

مي روم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب ديدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتر از ما مي روي

آرزو دارم ولي عاشق شوي

آرزو دارم بفهمي درد را

تلخي برخوردهاي سرد را

عشق که تعریف آن برای ما این قدر سخت است، تنها تجربه بشری است که واقعا ماندگار و حقیقی است.

عشق نیروی مخالف ترس است، اساس هر رابطه است، قلب خلاقیت است، و قدرت قدرت هاست.

عشق پیچیده ترین موضوع بین انسان هاست، منبع خوشبختی است، انرژی است که ما را به هم متصل می سازد و درون ما خانه می کند...

در نهایت عشق چیزی است که ما را به راستی میتوانیم هدیه کنیم.

در دنیای مبهم، رویایی و پوچی؛ عشق منیع حقیقت است.

بنابراین در مورد عشق خود نسبت به  یکدیگر خسیس نباشیم و سال جدید را با عشق شروع کنیم....

از لحظه‌ای که در یکی از اتاق‌های بیمارستان بستری شده بودم، زن و شوهری در تخت روبروی من مناقشه بی‌پایانی را ادامه می‌دادند.   زن می‌خواست از بیمارستان مرخص شود و شوهرش می‌خواست او همان جا بماند.  

از حرف‌های پرستارها متوجه شدم که زن یک تومور دارد و حالش بسیار وخیم است. در بین مناقشه این دو نفر کم کم با وضیعت زندگی آنها آشنا شدم.   یک خانواده روستائی ساده بودند با دو بچه. دختری که سال گذشته وارد دانشگاه شده و یک پسر که در دبیرستان درس می‌خواند و تمام ثروتشان یک مزرعه کوچک، شش گوسفند و یک گاو است.   در راهروی بیمارستان یک تلفن همگانی بود و هر شب مرد از این تلفن به خانه‌شان زنگ می‌زد. صدای مرد خیلی بلند بود و با آن که در اتاق بیماران بسته بود، اما صدایش به وضوح شنیده می‌شد. موضوع همیشگی مکالمه تلفنی مرد با پسرش هیچ فرقی نمی‌کرد: «گاو و گوسفندها را برای چرا بردید؟ وقتی بیرون می‌روید، یادتان نرود در خانه را ببندید. درس‌ها چطور است؟ نگران ما نباشید. حال مادر دارد بهتر می‌شود. بزودی برمی گردیم...»  

چند روز بعد پزشک‌ها اتاق عمل را برای انجام عمل جراحی زن آماده کردند. زن پیش از آنکه وارد اتاق عمل شود ناگهان دست مرد را گرفت و درحالی که گریه می‌کرد گفت: « اگر برنگشتم، مواظب خودت و بچه‌ها باش.» مرد با لحنی مطمئن و دلداری دهنده حرفش را قطع کرد و گفت: «این قدر پرچانگی نکن.» اما من احساس کردم که چهره‌اش کمی درهم رفت.  بعد از گذشت ده ساعت که زیرسیگاری جلوی مرد پر از ته سیگار شده بود، پرستاران، زن بی حس و حرکت را به اتاق رساندند. عمل جراحی با موفقیت انجام شده بود. مرد از خوشحالی سر از پا نمی‌شناخت و وقتی همه چیز روبراه شد، بیرون رفت و شب دیروقت به بیمارستان برگشت. مرد آن شب مثل شب‌های گذشته به خانه زنگ نزد. فقط در کنار تخت همسرش نشست و غرق تماشای او شد که هنوز بی‌هوش بود.  

صبح روز بعد زن به هوش آمد. با آن که هنوز نمی‌توانست حرف بزند، اما وضعیتش خوب بود. از اولین روزی که ماسک اکسیژنش را برداشتند، دوباره جر و بحث زن و شوهر شروع شد. زن می‌خواست از بیمارستان مرخص بشود و مرد می‌خواست او همان جا بماند.   همه چیز مثل گذشته ادامه پیدا کرد. هر شب، مرد به خانه زنگ می‌زد. همان صدای بلند و همان حرف‌هایی که تکرار می‌شد. روزی در راهرو قدم می زدم. وقتی از کنار مرد می‌گذشتم داشت می‌گفت: «گاو و گوسفندها چطورند؟ یادتان نرود به آنها برسید. حال مادر به زودی خوب می‌شود و ما برمی‌گردیم.»  

نگاهم به او افتاد و ناگهان با تعجب دیدم که اصلا کارتی در داخل تلفن همگانی نیست. مرد درحالی که اشاره می‌کرد ساکت بمانم، حرفش را ادامه داد تا این که مکالمه تمام شد. بعد آهسته به من گفت: «خواهش می‌کنم به همسرم چیزی نگو. گاو و گوسفندها را قبلا برای هزینه عمل جراحیش فروخته‌ام. برای این که نگران آینده‌مان نشود، وانمود می‌کنم که دارم با تلفن حرف می‌زنم.»   در آن لحظه متوجه شدم که این تلفن برای خانه نبود، بلکه برای همسرش بود که بیمار روی تخت خوابیده بود. از رفتار این زن و شوهر و عشق مخصوصی که بین‌شان بود، تکان خوردم. عشقی حقیقی که نیازی به بازی‌های رمانتیک و گل سرخ و سوگند خوردن و ابراز تعهد نداشت، اما قلب دو نفر را گرم می‌کرد.

دوستي رو از زنبور ياد نگرفتم كه وقتي از گلي

جدا ميشه ميره سراغ گل ديگه.....

بلكه دوستي رو از ماهي ياد گرفتم

كه وقتي از آب جدا ميشه مي ميره